W rytmie walca

 

W dzisiejszym wpisie pod lupą ląduje walc – taniec o wielkim znaczeniu dla kultury i tradycji. Pojawił się już w XVIII wieku, a w miarę upływu czasu wykształciło się kilka odmian tego stylu. Najbardziej znane to oczywiście walc angielski i walc wiedeński. Oba te rodzaje wchodzą w skład turniejowych tańców standardowych. Jeszcze w ubiegłym stuleciu kanon tzw. folkloru miejskiego nie istniałby bez walczyka. Bez względu na odmianę jest to styl przyjemny i na pewno dobrze jest wiedzieć, jak tańczyć walca. Zapraszamy do dalszej części artykułu, z której dowiecie się m.in. jakie są różnice między walcem wiedeńskim i angielskim oraz jakie metrum ma walc.

 

Walc – historia tańca

Walc to jeden z najpopularniejszych tańców towarzyskich na świecie. Styl ten wywodzi się z terenów niemieckojęzycznych (Niemcy, Austria), a samo słowo oznacza „toczyć się, obracać”. Nazwa jest jak najbardziej adekwatna, bowiem walc to taniec wirowy. Dawniej panowało przekonanie, że im mniejsza powierzchnia parkietu, po której wiruje para tancerzy, tym większym kunsztem mogą się poszczycić.

U podstaw walca leżą tzw. taniec niemiecki (Deutscher Tanz), lendler, sztajer i inne mniej znane tańce regionalne. Ten dostojny styl, należący obecnie do grona tańców elitarnych, traktowany był jako folklorystyczna zabawa dla społeczności z przedmieść. Jednak było w niej coś kuszącego – znudzona nadętymi menuetami szlachta, wymykała się na biesiady swojej służby, gdzie do upadłego tańczyła właśnie walca!

Dopiero po 1786 roku walc zyskał rangę tańca arystokratycznego. Na scenie opery wiedeńskiej wystawiono wówczas spektakl „Una cosa rara” autorstwa Solera. W finale II aktu pojawił się walc, który skradł serca publiczności. Znani kompozytorzy podchwycili ideę i zaczęli na potęgę tworzyć liczne walce (F. Chopin „Walc wiosenny”, P. Czajkowski „Walc kwiatów”).

 

Rodzaje walca, ich podobieństwa i różnice

Walc to taniec w metrum 3/4. W zależności od odmiany, jego tempo jest umiarkowane lub szybkie. Jego podstawowe dwie formy to walc angielski i walc wiedeński. Wielu zastanawia się, czym różnią się te dwa rodzaje walca, dlatego przygotowaliśmy dla Was małą ściągę

Cechy wspólne walca wiedeńskiego i angielskiego:

  • Oba tańczone są w trzymaniu zamkniętym.
  • Zarówno walc angielski, jak i wiedeński to towarzyskie tańce turniejowe, należące do tzw. standardu.
  • Metrum obu odmian to 3/4.
  • Tancerze zachowują dostojny, poważny i uroczysty nastrój występu. 

Zasadnicza różnica między walcem wiedeńskim i angielskim to tempo. Typ angielski jest zdecydowanie wolniejszy, jego tempo to ok. 30 taktów na minutę. W odmianie wiedeńskiej tancerze poruszają się zdecydowanie szybciej, w minucie mieści się bowiem ok. 60 taktów. Podstawowy krok również jest inny – omawiamy je w kolejnych częściach wpisu.

Walc angielski jest dużo bardziej płynny, posuwisty, a ruch pary przypomina falowanie. Choć w tej odmianie również występują obroty, to wirowy charakter tańca jest zdecydowanie bardziej widoczny w walcu wiedeńskim.

 

Walc angielski – kroki, historia i charakterystyka

Jak sama nazwa wskazuje, ta odmiana walca pochodzi z Anglii. Podaje się, że po raz pierwszy wykonano go w 1910 roku w Londynie. W 1923 roku walc angielski wszedł do kanonu tańców turniejowych i został po raz pierwszy zaprezentowany na tego typu wydarzeniu. Obecnie ten styl tańczony jest na turniejach jako pierwszy.

Jak się tańczy walca angielskiego? Kroki podstawowe są w zasięgu każdego, nawet bardzo początkującego tancerza. Na jeden takt przypadają trzy równe czasowo kroki:

  1. Partner rozpoczyna prawą nogą i stawia ją do przodu.
  2. Następnie lewą nogę stawia do boku.
  3. Dostawia prawą nogę do lewej.
  4. Następnie stawia lewą nogę do tyłu i ...
  5. … prawą nogę w bok.
  6. Sekwencję ruchu kończy dosunięcie lewej nogi do prawej.

Partnerka wykonuje w zasadzie te same kroki, z tym że zaczyna od kroku lewą nogą w tył. De facto rozpoczyna sekwencję kroków od 4, przechodzi przez 5, 6, 1, 2 i 3, czyli kończy dostawieniem prawej nogi do lewej. W walcu angielskim kroki do przodu stawiamy od pięty, a do tyłu – od palców.

Walc angielski charakteryzuje się powolnym tempem, a kołysząca się para przypomina ruch wahadła. Tancerze „płyną” po parkiecie, zachowując eleganckie, subtelne linie ciała. Walca angielskiego tańczy się w trzymaniu zamkniętym, w tzw. kontakcie. Oznacza to, że tancerze stykają się ciałami od bioder do mostka. Charakterystyczne dla walca angielskiego jest też dość mocne odchylenie górnej części korpusu do tyłu. Brody tancerzy uniesione są lekko do góry, a głowy zwrócone w lewą stronę.

Najważniejsze figury i kroki walca angielskiego to: obrót w prawo, promenada, chasse, skrzydełko, fallaway i wirówka.

 

Walc wiedeński – kroki i specyfika

Walc wiedeński to forma najbliższa oryginalnemu, pierwotnemu walcowi. Jego przodkiem był lendler, austriacki taniec ludowy w metrum 3/4, popularny na początku XIX wieku. Obecnie, jako jeden z pięciu tańców standardowych, jest oceniany na turniejach.

Jak już wspominaliśmy, walc wiedeński jest dużo szybszy, niż walc angielski. Jest on też silnie związany z ideą tańców wirowych. W zasadzie większość układów tej formy opiera się na ruchu rotacyjnym całej pary. Obroty wykonywane są we wszystkie cztery strony.

W walcu wiedeńskim kroki także są bardzo proste. Na jeden takt przypadają trzy równe czasowo kroki:

  1. Partner rozpoczyna prawą nogą i stawia ją do przodu.
  2. Następnie lewą nogę dostawia do prawej.
  3. Prawą nogą wykonuje tzw. krok w miejscu.
  4. Następnie stawia lewą nogę w tył i ...
  5. … dostawia prawą nogę do lewej.
  6. Sekwencję ruchu kończy krok lewej nogi w miejscu.

Partnerka wykonuje te same kroki, z tym że w tzw. odbiciu lustrzanym. Oznacza to, że zaczyna od lewej nogi w tył, czyli punktu 4. Od tego miejsca przechodzi przez punkty 5, 6, 1, 2 i 3, czyli kończy krokiem prawej nogi w miejscu.

 

Walc na pierwszy taniec?

Walc jest jednym z najpopularniejszych i dość bezpiecznych pomysłów na pierwszy taniec pary młodej. Zdecydowanie częściej wybierany jest walc angielski, ze względu na wolniejsze tempo. Podstawowe kroki, bez udziwnień i skomplikowanych figur, są w stanie wykonać nawet totalni taneczni laicy. Oczywiście, warto wcześniej zrobić kilka prób.

Walc angielski jest też bardzo romantyczny, a przecież o taką właśnie atmosferę chodzi podczas pierwszego tańca młodych małżonków.

Komentarze (0)

Produkt dodany do ulubionych