Taniec hula – uwolnij wewnętrzną moc!

Podróż na Hawaje to marzenie niejednego z nas. Oprócz rajskich widoków te wyspy na pewno kojarzą Ci się także z kobietami ubranymi w zielone, trawiaste spódnice, które poruszają się w zmysłowym, egzotycznym tańcu. Ten styl to oczywiście taniec hula! Mówi się, że drzemią w nim dusze tamtejszych przodków, a sam taniec jest nośnikiem starożytnych mądrości i przekazów. Taniec hawajski ma w sobie niezwykłą moc. Jest harmonijny, spokojny, głęboko powiązany z naturą. Tak jak specyficzne dla Hawajczyków przyjazne i pełne akceptacji nastawienie do świata, zwane Duchem Aloha.

 

Taniec hawajski – dziedzictwo pokoleń

Hawaje to archipelag, położony we wschodniej części Oceanu Spokojnego. Jest jedynym z 50 stanów USA, którego terytorium rozpościera się w całości na wyspach. Hawaje mają bogatą i wyjątkowo charakterystyczną kulturę, której częścią jest taniec hula. Powstał on jeszcze w starożytności i był przekazywany z pokolenia na pokolenie. Na przestrzeni wieków powstało wiele odmian, ale wszystkie są pokłosiem mądrości pierwszych polinezyjskich plemion, które osiedliły się na wyspach.

Taniec hula nieodłącznie wiąże się ze śpiewem. Gesty wykonywane podczas tańca hawajskiego tak naprawdę opowiadają o tym, o czym mówi mele, czyli pieśń, do której się tańczy. Ideą tej formy ruchu jest więc tak naprawdę przekazywanie wszelkiej wiedzy o świecie, a także podtrzymywanie kulturalnych tradycji tego egzotycznego miejsca. Wszystko to wynika z faktu, że polinezyjscy przodkowie Hawajczyków nie stworzyli własnego pisma. Dlatego wykorzystali taniec hula, aby „zapisywać” legendy, podania, czy w ten sposób upamiętniać istotne wydarzenia.

 

Czym charakteryzuje się taniec hula?

Taniec hawajski trudno pomylić z jakimkolwiek innym. Tańczą go nie tylko kobiety, mężczyźni również biorą udział w tym podobnym do zmysłowego transu rytuale. Taniec hula wykonywany jest do melodii tradycyjnych instrumentów perkusyjnych, m.in. bębenków, na który wygrywa się rytm. Jest to bardzo miłe dla oka widowisko, a jego cechy charakterystyczne to:

  • Miękki, falujący ruch bioder, który szczególnie widoczny jest u kobiet, ubranych w trawiaste spódnice.
  • Tancerze tańczą boso, czerpiąc z ziemi energię i natchnienie.
  • W tańcu hula ogromną rolę odgrywają dłonie. To one opowiadają o wszystkim. Każdy gest ma swoje znaczenie (kołysanie na wietrze, fale oceanu, czy też uczucia takie jak tęsknota, miłość).
  • Oczy tancerzy patrzą za rękami, co wzmaga wrażenie, że właśnie przy ich pomocy snują ważną dla Hawajczyków opowieść.
  • Taniec hawajski niesie ze sobą przekaz przyjaźni i miłości, czyli tzw. Ducha Aloha. Jest harmonijny i przepełniony spokojem.
  • Istnieją dwie główne pozycje tańca hula: siedząca (taniec noho) lub stojąca (taniec luna). Niektóre tańce wykorzystują obie formy.

 

Odmiany tańca hula

Choć jak w każdym stylu tańca, hula ma wiele odmian, to zasadniczo wyróżnia się dwa główne nurty. Pierwszy z nich to starożytny kahiko. Jego historia sięga naprawdę zamierzchłych czasów, kiedy tańce hawajskie służyły świątynnym rytuałom. Ma doniosły, uroczysty charakter, służył bowiem celom religijnym. Obowiązkowym elementem jest śpiew oraz akompaniament tradycyjnych instrumentów. Stroje tancerzy utrzymane są w barwach ziemi i są dość skąpe, zarówno w przypadku pań, jak i panów.

Druga, współczesna odmiana tańca hula to auana. Powstała około XIX-XX wieku. Czym różni się od stylu kahiko? Przede wszystkim w przypadku tańca hawajskiego auana mamy do czynienia z poszerzeniem instrumentarium o kontrabas, gitarę oraz popularne dziś ukulele. Wydarzenia, o których opowiada się w tym stylu, nie sięgają dalej, niż do XIX wieku. W tańcu jest też miejsce na improwizację, która nie była dopuszczona w kahiko. Strój tancerzy jest również bardziej współczesny – kobiety wkładają zwiewne suknie, a mężczyźni typowe dla regionu hawajskie koszule.

 

Tańce hawajskie – legendy

Z racji tego, że historia tańca hula sięga czasów starożytnych oraz że dawne ludy nie pozostawiły po sobie źródeł pisanych, nie jesteśmy w stanie określić rzeczywistego początku tańca hula. Po dziś dzień krążą jednak legendy, które opowiadają o tym, jak stał się częścią kultury Hawajów.

Jeden z mitów mówi o tym, jak to bogini Laka urodziła taniec hula na wyspie Moloka'i. Inna historia głosi, że taniec hawajski stworzyła bogini Hi'iaka, aby załagodzić wściekłość, w którą wpadła jej siostra Pele. Gra była warta świeczki, bowiem Pele była opiekunką wulkanu!

Jeszcze inna legenda głosi, że pierwszy taniec hula był tańcem zwycięstwa, który miała odtańczyć Pele, kiedy udało jej się zbiec w odległe zakątki wyspy, przed ścigającą ją siostrą, boginią oceanu Namakaokahaʻi.

 

Spódnica do tańca hula i inne części stroju

Dzisiejsze stroje do tańca hawajskiego są wielobarwne. Kobiecy kostium składa się ze spódniczki, wykonanej z trawy lub materiału, który ją imituje. Ważny jest ich rozkloszowany krój, który potęguje wrażenie, jakie wywierają kołyszące się w rytmie muzyki biodra tancerek. Oprócz tego dziewczynki i kobiety nakładają na głowę wianki i wieszają na szyjach naszyjniki z kwiatów. Charakterystyczne są też ozdoby na kostki. Cała postać tancerki hula ma przywodzić na myśl boginie przyrody.

Mężczyźni z kolei taniec hula wykonują albo w luźnych spodniach, albo podobnie, jak kobiety, w spódnicach z trawy. Jeśli tańczą kahiko, odsłaniają nagie torsy. Jeśli zaś auanę, ubierają kwieciste, kolorowe koszule.

Jak już wspominaliśmy, taniec hula tańczy się boso.

 

Słowo na zakończenie...

Choć taniec hula nosi silne znamiona kulturowe, to coraz więcej osób na świecie chce się go uczyć. W niektórych miastach Polski można zapisać się na zajęcia z tańca hawajskiego dla dzieci i dorosłych. Czy to dobry pomysł? Jeśli pragniesz odzyskać wewnętrzny spokój i harmonię ducha, to ta forma rozrywki na pewno dobrze Ci zrobi!

Komentarze (0)

Produkt dodany do ulubionych